Als doorgaan niet langer kan
"Ik heb het idee dat ik andere keuzes moet maken en ik niet helemaal op koers lig met wat ik echt wil, maar er nu over nadenken komt niet echt uit, het nog wat te druk op de zaak."
"Ik moet echt even rustiger aandoen. Als al deze taken af zijn doe ik even niks. Maar eerst even dit project afronden."
"Volgens mij geeft m'n lijf me signalen... aan de andere kant, misschien stel ik me ook wel aan en moet ik gewoon even doorgaan."
Deze uitspraken zouden zomaar van mijzelf kunnen zijn. En naast die van mij, zijn ze van vele andere ondernemers.
Ik merkte steeds een knagend gevoel, dat er iets niet helemaal klopte. Op de een of andere manier voelden m'n dagen alsof er iets van koers ging. Maar ik kon mijn vinger er echt niet op leggen.
Dus bleef ik gewoon doorgaan.
Ergens kwam het stemmetje steeds vaker op, die zei 'dit is het niet, dit moet anders, ik denk dat ik meer rust moet nemen en moet stoppen met bepaalde dingen binnen mijn bedrijf.'.
Maar toch bleef ik doorgaan.
Tot mijn lichaam simpelweg op was en ik echt niet meer kon. Signalen die op rood stonden, vermoeidheid die mijn dagen overnam. En ik gewoon geen plezier meer haalde uit dat waar ik naartoe aan het werken was met m'n bedrijf. Enorm duidelijke hints van mijn lichaam.
Maar het was vooral ook mijn hoofd, die gewoon toe was aan stilte. Aan reflecteren op welke dingen ik anders wilde.
Ik miste helderheid, ik miste rust, en daardoor bleef ik gewoon doorgaan.
Tot ik op de Pauzeknop drukte en eindelijk die stilte pakte die nodig was, om dingen op een rijtje te krijgen en knopen door te hakken.
Had ik dat niet gedaan, dan was het meer en meer de verkeerde kant op blijven gaan, met alle gevolgen van dien...